DIECEZJA SIEDLECKA
1 lipca 2025 r. Imieniny obchodzą: Halina, Marian, Klarysa
Czytania: (Rdz 19,15-29); (Ps 26,2-3.9-12); Aklamacja (Ps 130,5)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Spotkanie Wspólnot Rodziców Dzieci Utraconych
Absolutorium dla Zarządu, podwyżki dla radnych
Wędrowali śladami kapitana Ostoi /AUDIO/
To już jest poważny problem /AUDIO/
Krucjata – w intencji Ojczyzny
Pożegnanie kapłanów posługujacych w parafii katedralnej
Nie żyje Andrzej Materski...
VI Radzyński Jarmark Sztuki i Rękodzieła Kozirynek 2025 za nami
Drohiczyn wyprawił się w przeszłość
MUZYCZNI poznali hymn 45. Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej
13 lat wspólnej drogi do zbawienia. Pożegnanie z Samogoszczą
XVI NIEDZIELA ZWYKŁA, 19 LIPCA (2015-07-18 16:07:29)
Mk 6,30-34 Zlitował się nad nimi. (Mk 6,34) W dzisiejszej Ewangelii spotykamy Jezusa, który miał zarazem powód do smutku, jak i do radości. Powodem do smutku było to, że Jan, jego krewny i przyjaciel, został ścięty z rozkazu Heroda. Do radości, gdyż Apostołowie powrócili właśnie z bardzo udanej wyprawy misyjnej. Uzdrawiali chorych, wyrzucali złe duchy, doprowadzili wielu ludzi do nawrócenia. Wysłuchawszy relacji Apostołów, Jezus udał się z nimi na miejsce pustynne, aby tam odpocząć, „tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu” (Mk 6,31). Kiedy jednak okazało się, że w ślad za nimi podąża tłum ludzi, zmienił swoje plany i zaczął ich nauczać.
Mk 6,30-34
Zlitował się nad nimi. (Mk 6,34)
W dzisiejszej Ewangelii spotykamy Jezusa, który miał zarazem powód do smutku, jak i do radości. Powodem do smutku było to, że Jan, jego krewny i przyjaciel, został ścięty z rozkazu Heroda. Do radości, gdyż Apostołowie powrócili właśnie z bardzo udanej wyprawy misyjnej. Uzdrawiali chorych, wyrzucali złe duchy, doprowadzili wielu ludzi do nawrócenia.
Wysłuchawszy relacji Apostołów, Jezus udał się z nimi na miejsce pustynne, aby tam odpocząć, „tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu” (Mk 6,31). Kiedy jednak okazało się, że w ślad za nimi podąża tłum ludzi, zmienił swoje plany i zaczął ich nauczać.
Można powiedzieć, że w tym wypadku współczucie Jezusa wzięło górę nad rozsądkiem. Zamiast pozwolić odpocząć uczniom i sobie, Jezus skoncentrował się na potrzebach ludzi, którzy do Niego przyszli. Ulitował się nad nimi, widząc, że są „jak owce nie mające pasterza” Mk 6,34). Także Apostołowie zrezygnowali ze swojego odpoczynku, aby służyć ludziom. Oczywiście rozsądek nie jest niczym złym. Jezus z pewnością pragnie, by w naszym życiu panował ład, byśmy stawiali sobie cele i je realizowali. Oczekuje od nas jednak także pewnej elastyczności, która pozwoli nam zmodyfikować nasze plany, gdy zajdzie taka potrzeba i gdy przynagli nas do tego Duch Święty. Uczmy się więc odczytywać natchnienia Ducha, aby rozsądna i usystematyzowana część naszej natury nie przyćmiła całkowicie tej współczującej i spontanicznej. Możesz na przykład poczuć przynaglenie, by odezwać się do jakiejś osoby wychodzącej z kościoła po Mszy świętej lub spotkanej w sklepie spożywczym. Możesz poczuć, że Bóg pragnie, abyś właśnie w tej chwili przytuliła męża czy dziecko lub odłożyła to, co robisz, i na chwilę zatopiła się w modlitwie czy lekturze Biblii. Kiedy czujesz takie natchnienie, idź za nim! Nigdy nie wiesz, co się może wydarzyć! „Duchu Święty, pomóż mi otworzyć się na Twoje natchnienia. Nie chcę być aż tak skupiony na swoich sprawach, by nie móc usłyszeć Twojego głosu. Panie, uczyń moje serce podatnym na Twoje słowo.” Jr 23,1-6 Ps 23,1-6 Ef 2,13-18 (Słowo wśród nas, 2015)
Można powiedzieć, że w tym wypadku współczucie Jezusa wzięło górę nad rozsądkiem. Zamiast pozwolić odpocząć uczniom i sobie, Jezus skoncentrował się na potrzebach ludzi, którzy do Niego przyszli. Ulitował się nad nimi, widząc, że są „jak owce nie mające pasterza” Mk 6,34). Także Apostołowie zrezygnowali ze swojego odpoczynku, aby służyć ludziom.
Oczywiście rozsądek nie jest niczym złym. Jezus z pewnością pragnie, by w naszym życiu panował ład, byśmy stawiali sobie cele i je realizowali. Oczekuje od nas jednak także pewnej elastyczności, która pozwoli nam zmodyfikować nasze plany, gdy zajdzie taka potrzeba i gdy przynagli nas do tego Duch Święty.
Uczmy się więc odczytywać natchnienia Ducha, aby rozsądna i usystematyzowana część naszej natury nie przyćmiła całkowicie tej współczującej i spontanicznej. Możesz na przykład poczuć przynaglenie, by odezwać się do jakiejś osoby wychodzącej z kościoła po Mszy świętej lub spotkanej w sklepie spożywczym. Możesz poczuć, że Bóg pragnie, abyś właśnie w tej chwili przytuliła męża czy dziecko lub odłożyła to, co robisz, i na chwilę zatopiła się w modlitwie czy lekturze Biblii. Kiedy czujesz takie natchnienie, idź za nim! Nigdy nie wiesz, co się może wydarzyć!
„Duchu Święty, pomóż mi otworzyć się na Twoje natchnienia. Nie chcę być aż tak skupiony na swoich sprawach, by nie móc usłyszeć Twojego głosu. Panie, uczyń moje serce podatnym na Twoje słowo.”
Jr 23,1-6
Ps 23,1-6 Ef 2,13-18
(Słowo wśród nas, 2015)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
