Dla chrześcijanina koniec jest prawdziwym początkiem, a nie czymś budzącym grozę. Dlaczego? Ponieważ jest to moment, w którym Jezus powróci w chwale. To prawda, że Jego powrót mogą poprzedzić klęski i katastrofy. W oryginale Ewangelii św. Mateusza czytamy jednak, że są to jedynie „bóle porodowe” nowego świata (Mt 24,8). Są one w pewnym sensie konieczne, gdyż świat nie jest jeszcze przygotowany na przyjście Chrystusa. Jednak my, którzy wpatrujemy się w Pana, jesteśmy przygotowani. Jeśli złożymy w Nim swoją nadzieję, On zachowa nas w pokoju (Iz 26,3).

Jak zachować ten pokój? Kiedy przychodzą nam negatywne, pełne rozpaczy myśli, przypominajmy sobie obietnice Chrystusa. Nie musimy bać się „w nocy… strachu ani za dnia – lecącej strzały” (Ps 91,5). Możemy wołać do Boga: „Skało moja, na którą się chronię, tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono!” (2 Sm 22,2). Powtarzajmy sobie, że cokolwiek się stanie, Jezus „nie opuści nas i nie porzuci” (Pwt 31,6). Miejscem najbardziej zaciętej walki nie jest świat, lecz twój własny umysł. Poddawaj więc swoje myśli w posłuszeństwo Bogu i pozwól się ogarnąć Jego miłosierdziu.

„Panie, Ty jesteś moją ucieczką w czasie utrapienia. Tylko w Tobie znajduję doskonały pokój.”

(Słowo wśród nas, 2013)