Jeśli ktoś, pomimo zakazu, utrzymywał takie kontakty, uznawany był za takiego jak przyjaciele, których sobie znalazł, czyli za grzesznika.

Dlatego właśnie faryzeusze osądzali Jezusa.

Był to sąd wypowiedziany w oparciu o ich ludzką mądrość.

Ale czy i my nie wypowiadaliśmy już w życiu codziennym tysiące razy takiego sądu?

Czy kiedykolwiek myśleliśmy dobrze o tych, którzy mają złych przyjaciół?

Sąd ten może nie jest błędny z punktu widzenia mądrości ludowej, błędem jest jednak to, iż uznajemy go za zawsze prawdziwy.

Każdy człowiek bowiem jest niepowtarzalną tajemnicą i nie można go osądzać pochopnie, zgodnie z ogólnymi i upraszczającymi kryteriami.

Sami jesteśmy grzesznikami.

Sami potrzebujemy pomocy Jezusa.

Kiedy będę z Nim przebywał – będę stawał się inny.

Modlitwa, lektura Pisma św., Msza św., Komunia św. – to wszystko zmienia człowieka.