1. Świadomość własnej siły, ufność w to, iż zdołamy unieść ten ciężar, gdyż Chrystus zapewnia nas, że nikt nie będzie doświadczany ponad swoje siły.

2. Świadomość, iż ciężar ten musimy nieść jedynie przez pewien odcinek drogi; życie jest krótkie w porównaniu z wiecznością.

3. Dobrowolna zgoda na ciężar, wynikająca z miłości: jeśli kochamy kogoś, chętnie poniesiemy mu nawet najcięższe walizki.

4. Kiedy ciężar niesie się we dwójkę, waży mniej, a my przecież niesiemy nasze brzemię z Chrystusem.

Jeśli te cztery powody zostaną ukazane tylko w taki sposób, w sposób abstrakcyjny, nie będą zbyt przekonujące.

Nabierają natomiast wartości, kiedy wynikają z doświadczenia tego, kto je przeżył.

Święta Ludwina nie była w stanie znieść swojej ciężkiej choroby i myślała o samobójstwie.

Jednak w pewnej chwili zrozumiała, iż cierpiała z Chrystusem.

Umarła radosna, mówiąc:

gdybym wiedziała, że odmawiając Zdrowaś Mario odzyskałabym zdrowie, chyba bym go nie odmówiła.