Duchowieństwo miało do niego pretensje, że jest nadmiernie wymagający, zaś mnisi, że zaprowadzał w klasztorach pierwotny porządek i dyscyplinę.

Święty atakował w swych mowach nieskrępowane życie na dworze cesarskim.

Gdy cesarzowa Eudoksja nakazała postawić sobie pomnik przed katedrą Mądrości Bożej, gdzie urządzano zabawy godzące w świętość miejsca, Jan Chryzostom kategorycznie wystąpił przeciwko takim praktykom.

Z zemsty wzburzona cesarzowa zwołała do Konstantynopola synod swoich stronników, który zwolnił go z zajmowanego urzędu.

Na mocy werdyktu synodu cesarzowa skazała Jana na wygnanie w okolice Kaukazu.

Wśród prześladowań i niewygód prowadzono go do Pontu nad Morzem Czarnym.

Pędzony pod eskortą pieszo, zmarł z wycieńczenia w drodze.

Przed śmiercią powiedział: „Za wszystko niech będą Bogu dzięki”.

My też, jak nasz patron, dziękujmy Bogu za wszystko, co nam daje.

Miłość do nieprzyjaciół jest jednym z najtrudniejszych wymagań, które Mistrz z Nazaretu stawia swoim wyznawcom.

Święty Jan Chryzostom bardzo dobrze zrozumiał słowa Jezusa o miłości i owocnie wcielał je w życie.

Prośmy Boga, aby nas wspomagał swoją łaską w wypełnianiu niełatwego przykazania miłości nieprzyjaciół.

Niech miłosierna miłość Boga przemienia nas i przynagla, by kochać na wzór naszego Mistrza.