Czy przeżyłeś smutek, który zmienił się w radość?

Apostołowie przeżyli. Znają to uczucie.

Znał je również Kierkegaard, i opisał jego znaczenie w książce „Bojaźń i drżenie“. Może tylko przeczuwał o czym mówi Ewangelia, ale odsłonił wiele z istoty ofiary.

Pisał o Abrahamie, który wraz z Izaakiem wędrował na górę Moria, by tam stracić najcenniejszy skarb. Na końcu drogi, Abraham, mimo iż nie zatopił noża w sercu dziecka, to w rzeczywistości stracił je naprawdę. Anioł zatrzymał rękę zdesperowanego starca. Nie powstrzymał jednak intencji Abrahama – w sercu ojca syn został już ofiarowany. Abraham zgładził Izaaka mocą intencji oddania go Bogu. W duszy Abraham stracił jedyne dziecko. Dlatego mógł się autentycznie ucieszyć izaakowym „powrotem“. Mógł go na nowo „odzyskać“ i przyjąć z nieudawaną radością.

Inaczej byłoby, gdyby tylko próbował lub grał, że chce zabić swojego syna. Radość nie mogłaby wybuchnąć w spontanicznym wzruszeniu.