DIECEZJA SIEDLECKA
31 maja 2023 r. Imieniny obchodzą: Aniela, Petronela, Kamila
Czytania: (So 3, 14-18); (Ps: Iz 12,2-6); Aklamacja (Łk 1, 45)Ewangelia: Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl
Nabożeństwa majowe w Zahajkach
Dać dziecku dom i oddać serce... Dzień Rodzicielstwa Zastępczego
Królewska gra w Akademii Nauk Stosowanych Mazovia w Siedlcach
Młodzież przyjechała do Pratulina. Diecezjalny Zjazd Szkolnych Kół Caritas
Zakaz ruchu przyczep i naczep zarejestrowanych w Rosji i Białorusi
XI Ogólnopolska Pielgrzymka Żywego Różańca na Jasną Górę
Rodzice wystawili spektakl dla dzieci /ZDJĘCIA, FILMY/
Szkolenie 2-go stopnia KSM
Zmarł Jan Janusz Jastrzębski
Męski Różaniec w Siedlcach
Publiczny różaniec ulicami Garwolina
Największy zbiór niepublikowanych wypowiedzi księdza Jerzego Popiełuszki
VII Pielgrzymka autokarowa „Śladami cadyków”
Wrocław: premiera oratorium „Pieśń nad Pieśniami” Roberta Pożarskiego
1200 prac z całej Polski napłynęło na konkurs o bł. Karolinie i pokoju
Nowo wyświęceni kapłani modlili się na Jasnej Górze
Pogrzeb pierwszego arcybiskupa koszyckiego
Lednica 2023 – szczegóły programu
Politolog z UKSW krytykuje „Lex Tusk”
Były ambasador Argentyny: Bergoglio był doskonałym profesorem
Franciszek: rodzina jest generatorem dobra wspólnego
WTOREK II TYGODNIA ZWYKŁEGO, 20 STYCZNIA (2015-01-19 15:01:58)
Mk 2,23-28 To szabat został ustanowiony dla człowieka. (Mk 2,27) Kiedy faryzeusze oskarżyli uczniów Jezusa o to, że zbierają i łuskają kłosy w szabat, On przypomniał im, że Dawid w szabat spożywał „chleb święty” (1 Sm 21,5). Chleb ten był także nazywany „chlebem obecności”, gdyż leżał zawsze w przybytku przed obliczem Pana (Wj 25,30). Mógł go spożywać jedynie kapłan, który jednak dał ten chleb Dawidowi, a ten rozdał go swoim ludziom. Jak więc myślisz, dlaczego Jezus posłużył się tym właśnie przykładem, aby wykazać, że „szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu” (Mk 2,27).
Mk 2,23-28
To szabat został ustanowiony dla człowieka. (Mk 2,27)
Kiedy faryzeusze oskarżyli uczniów Jezusa o to, że zbierają i łuskają kłosy w szabat, On przypomniał im, że Dawid w szabat spożywał „chleb święty” (1 Sm 21,5). Chleb ten był także nazywany „chlebem obecności”, gdyż leżał zawsze w przybytku przed obliczem Pana (Wj 25,30). Mógł go spożywać jedynie kapłan, który jednak dał ten chleb Dawidowi, a ten rozdał go swoim ludziom. Jak więc myślisz, dlaczego Jezus posłużył się tym właśnie przykładem, aby wykazać, że „szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu” (Mk 2,27).
Bez wątpienia Jezus chciał podkreślić, jak uciążliwe bywały niektóre przepisy związane z szabatem. Trudno było oczekiwać, że zwyczajni ludzie – jak na przykład Jego uczniowie – będą w stanie przestrzegać ich wszystkich. Jednak przytaczając przykład Dawida i jego towarzyszy, Jezus mówił również o tym, co Bóg dla nas uczynił. On dał nam szabat po to, byśmy odpoczęli i nabrali sił. Wiemy też, że chleb święty był chlebem niekwaszonym – chlebem Paschy, podobnym do chleba, którego obecnie używamy w Eucharystii! Dawid i jego towarzysze byli bardzo podobni do nas. Kiedy jesteśmy znużeni naszą życiową drogą, Jezus daje nam pokarm i wytchnienie poprzez dar swego Ciała i Krwi. „Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata” (J 6,51) – powiedział. Eucharystia – Chleb obecności Jezusa – podtrzymuje nas przez cały kolejny tydzień i całe życie aż do wieczności. Jest to więc życiodajny Pokarm, który umacnia nas w drodze do życia wiecznego. Szabat ma być dniem odpoczynku i Bóg ofiaruje nam ten odpoczynek w Eucharystii. Jest to o wiele więcej niż odpoczynek fizyczny. Eucharystia odświeża nasze dusze, zmęczone walką z pokusami. Daje wytchnienie naszym sercom, zmagającym się z wezwaniem do miłości nieprzyjaciół. Umacnia naszą wolę, gdy mamy ochotę dać sobie spokój i postępować tak jak wszyscy. Eucharystia jest tajemniczym miejscem, gdzie możemy spotkać Jezusa i znaleźć w Nim ucieczkę. Co za wspaniały dar! „Jezu, tak bardzo pragnę przyjmować Cię w Eucharystii! Nie ma większej radości, niż nosić w sobie Twoją obecność. Obym nigdy nie przestawał Ci dziękować za tę wielką łaskę!” Hbr 6,10-20 Ps 111,1-2.4-5.9-10 (Słowo wśród nas, 2015)
Bez wątpienia Jezus chciał podkreślić, jak uciążliwe bywały niektóre przepisy związane z szabatem. Trudno było oczekiwać, że zwyczajni ludzie – jak na przykład Jego uczniowie – będą w stanie przestrzegać ich wszystkich. Jednak przytaczając przykład Dawida i jego towarzyszy, Jezus mówił również o tym, co Bóg dla nas uczynił. On dał nam szabat po to, byśmy odpoczęli i nabrali sił. Wiemy też, że chleb święty był chlebem niekwaszonym – chlebem Paschy, podobnym do chleba, którego obecnie używamy w Eucharystii!
Dawid i jego towarzysze byli bardzo podobni do nas. Kiedy jesteśmy znużeni naszą życiową drogą, Jezus daje nam pokarm i wytchnienie poprzez dar swego Ciała i Krwi. „Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata” (J 6,51) – powiedział. Eucharystia – Chleb obecności Jezusa – podtrzymuje nas przez cały kolejny tydzień i całe życie aż do wieczności. Jest to więc życiodajny Pokarm, który umacnia nas w drodze do życia wiecznego.
Szabat ma być dniem odpoczynku i Bóg ofiaruje nam ten odpoczynek w Eucharystii. Jest to o wiele więcej niż odpoczynek fizyczny. Eucharystia odświeża nasze dusze, zmęczone walką z pokusami. Daje wytchnienie naszym sercom, zmagającym się z wezwaniem do miłości nieprzyjaciół. Umacnia naszą wolę, gdy mamy ochotę dać sobie spokój i postępować tak jak wszyscy. Eucharystia jest tajemniczym miejscem, gdzie możemy spotkać Jezusa i znaleźć w Nim ucieczkę. Co za wspaniały dar!
„Jezu, tak bardzo pragnę przyjmować Cię w Eucharystii! Nie ma większej radości, niż nosić w sobie Twoją obecność. Obym nigdy nie przestawał Ci dziękować za tę wielką łaskę!”
Hbr 6,10-20
Ps 111,1-2.4-5.9-10
(Słowo wśród nas, 2015)
< powrót
Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach
Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR
