Jednak lęk może niekiedy wymknąć się spod kontroli i wniknąć w rozmaite dziedziny naszego życia. Jeśli nie nabierzemy do niego dystansu, może zatruć także te sfery, które w Bożym zamyśle mają nieść nam radość i nadzieję: myśli o przyszłości, naszą relację z Bogiem oraz relacje z ludźmi, którzy nas szczerze kochają.

Lęk nie ma ostatniego słowa – ono należy do Boga! Jeśli czujesz, że twoje serce jest owładnięte lękiem, który tylko czyha, aby zburzyć twoje plany i nadzieje, pamiętaj, że nie jest to Boży plan względem ciebie. Bóg chce dać ci głębokie poczucie bezpieczeństwa w Jego miłości. Chce oświecić ukryte zakątki twego wnętrza i zabrać czający się tam lęk. Nie musisz się bać. Pamiętaj, że wszelki lęk wiąże się z jakimś rodzajem kary czy negatywnych konsekwencji. Jednak dla tego, kto jest blisko Pana, nie ma już kary. Żadne zagrożenie, żadne zło nie może pokonać Jego miłości.

Kiedy więc niepewność i poczucie zagrożenia podnoszą głowę, oprzyj się na miłości, jaką Bóg ma ku tobie. Ona rozproszy twój lęk. Rozważaj ją także wtedy, kiedy się nie boisz. Ciesz się nią, rozkoszuj i dziel się nią z innymi. Lęk straci na sile, a ty będziesz coraz mocniej doświadczać Bożej wolności!

„Panie, pomóż mi zawsze pamiętać o Twojej niewzruszonej miłości. Przyjdź i rozprosz moje lęki.”

Ps 72,1-2.10-13

Mk 6,45-52

(Słowo wśród nas, 2014)