Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach

DIECEZJA
SIEDLECKA

   
A A A
A A A A

29 marca 2024 r. Imieniny obchodzą: Wiktoryna, Cyryl, Eustachy

  Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach    
LITURGIA SŁOWA



Czytania:
(Iz 52,13-53,12); (Ps 31,2.6.12-13.15-17.25); (Hbr 4,14-16
Ewangelia:


Czytania na dzień dzisiejszy - www.mateusz.pl

Serwis informacyjny KRP

Msza Wieczerzy Pańskiej w siedleckiej katedrze

Rekolekcje dla małżeństw i osób stanu wolnego

Wielki Piątek: Droga Krzyżowa na antenie Katolickiego Radia Podlasie

Triduum Paschalne w Międzyrzecu

Msza Św. Krzyżma w Drohiczynie

Szkoły będą łapać deszczówkę

Niedziela Palmowa i Droga Krzyżowa w parafii Neple

Siedlanów: rekolekcje dla członków kół żywego różańca i wszystkich chętnych

Nowi księża kanonicy w Diecezji Siedleckiej

Msza Święta Krzyżma w siedleckiej katedrze

Świąteczny czas w Przedszkolu im. Jana Pawła II w Łukowie

Serwis informacyjny eKAI
Bł±d przy odczytywaniu wiadomo¶ci z EKAI.
Słuchaj na żywo KRP


        

 




MENU
Aktualności
Bierzmowanie 2024
Ogłoszenia duszpasterskie
Intencje mszalne
Ministranci
Informacje o parafii
Historia parafii
Proboszcz
Kontakt
Konto parafialne
 
Cmentarz
Regulamin cmenarza
 
AUDIO
2010 - rekolekcje adwentowe
2010 - uroczystości 1 i 2 listopada
2010 - 40-godzinne nabożeństwo
 
LINKI
Diecezja Siedlecka
Fronda
Katolickie Radio Podlasie
Podlaskie Echo Katolickie
EKAI
Episkopat
Duszpasterwstwo Akademickie
Kongers Federacji Pueri Cantores
E-rozmowy o Dobrej Nowinie
Wiara
Katolik
Deon
Modlitwa w drodze
CCM
Misyjne Drogi
 
wiadomości
 
 
 
Aktualności
 
 

 

Wybierz kategorie:

SOBOTA III TYGODNIA WIELKIEGO POSTU: 29 MARCA (2014-03-29 06:03:58)

Łk 18,9-14

Boże, miej litość dla mnie, grzesznika! (Łk 18,13)

 

W starodawnych rękopisach znajduje się historia dziewczyny, która należała do grupy kobiet, towarzyszących Jezusowi na Kalwarię. Była to dziewczyna nieśmiała, milcząca, skromna. Na wieść o Zmartwychwstaniu, niepotrzebne jej były wizje czy potwierdzenia. Uwierzyła natychmiast. Pod wpływem odwagi, nie okazywanej dotąd, zaczęła pielgrzymować i głosić słowa Jezusa. Nie lękała się już. Głosiła posłanie w miastach i wsiach. Pewnego dnia podszedł do niej mężczyzna, którego głęboko poruszyło jej świadectwo. Zapytał ją:


Powiedz mi, w czym tkwi tajemnica twojej odwagi?

W pokorze.

Tak nauczył mnie Nauczyciel.

Mężczyzna stał przez chwilę milczący, potem znów spytał:

Do czego służy pokora?

Do tego, bym mogła powiedzieć jako pierwsza: Kocham cię.

 

Trudno jest prawdziwie kochać Boga. Trudno jest kochać bo jesteśmy słabi i grzeszni. A przede wszystkim jesteśmy pyszni. I dlatego ta nasza miłość do Boga jest tak nietrwała:

Miłość wasza podobna do chmur na świtaniu albo do rosy, która prędko znika

To słowa proroka Ozeasza z dzisiejszego I-szego czytania.

A Bóg przez proroka ciągle nam przypomina:

Miłości pragnę, nie krwawej ofiary, poznania Boga bardziej niż całopaleń.

 

Takie samo jest też orędzie psalmisty:

Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz (...), Boże, moją ofiarą jest duch skruszony.

 

Nie ma skruchy w sercach u tych, co ufają jedynie sobie, bo są przecież sprawiedliwi i żadnej skruchy nie potrzebują, w przeciwieństwie do tych tam...

 

Co jest lepsze? Widzieć tylko siebie i swoje uczynki, które u Boga są uczynkami wątpliwej jakości? Czy też nie widzieć siebie i niczego wokoło siebie, a tylko głębią swego pokornego serca uznać majestat wszechmocnego i potężnego Boga? Co jest naprawdę lepsze?

 

Chrystus w dzisiejszej Ewangelii daje nam odpowiedź. Można tą odpowiedź Jezusa sprowadzić do krótkiego stwierdzenia: Sercem skruszonym i pokornym Pan Bóg nigdy nie gardzi.

 

To, że Ewangelia dzisiejsza wspomina dwóch tylko ludzi (faryzeusza i celnika) oznacza, że nie ma nic trzeciego, pośredniego pomiędzy tymi dwoma postawami. Każdy z nas musi szukać siebie w jednym z tych dwóch. Albo w faryzeuszu, który chwali się tym, co dobrego uczynił. Albo w celniku, który jedynie prosi o przebaczenia, gdyż często był zły, a mało kiedy dobry.

Faryzeusz jest jak ten szczyt, jak góra wynosząca się pysznie nad otoczenie. Nigdy taka dumna góra nie uchwyci deszczu Bożych błogosławieństw. To Boże błogosławieństwo jak woda z góry spłynie zawsze w doliny, którymi w tej przypowieści jest celnik. Bóg bowiem tylko uniżonych napełnia łaską swojego umiłowania i tych tylko usprawiedliwia.

 

To dzisiejsze Słowo Boże stawia nam pytanie: Do którego z tych dwóch przybyłych do świątyni jesteśmy podobni?

A zaraz potem stawia nam drugie jeszcze ważniejsze pytanie: Do którego z nich, od teraz, chcę być podobnym?




< powrót




Wyślij do:
Nazwisko i imię*:
Adres e-mail*:
Nr telefonu:
Tytuł zapytania*:
Treść*:
  

 

 
     

Parafia Św. Andrzeja Boboli w Gąsiorach

Copyright 2007 - Realizacja KreAtoR