Co się wydarzyło? Słysząc po raz pierwszy o Jezusie od Filipa, Natanael był sceptyczny. „CzyĹź moĹźe być co do­brego z Nazaretu?" (J 1,46) - zapytał. Mimo to pozwolił Filipowi zaprowa­dzić się do Jezusa, co wskazuje na jego otwartość. Gdy usłyszał, Ĺźe był widziany przez Jezusa pod drzewem figowym, zanim jeszcze zawołał go Filip, zadrĹźało mu serce.

Siedzenie pod drzewem to ta­ka zwyczajna rzecz. Dlaczego ten rabbi z Nazaretu w ogóle miałby zaprzątać sobie czymś takim głowę? Podczas tej rozmowy Natanael uzmysłowił sobie, Ĺźe Bóg zna nawet najdrobniejsze szczegóły jego Ĺźycia. Bóg chce, abyśmy wiedzieli, Ĺźe Jego wzrok zawsze spoczywa na nas. On widzi nas i przyzywa do siebie we wszystkich najzwyczajniej szych nawet sytuacjach naszego Ĺźycia. NiezaleĹźnie od tego, czym się zajmujemy, Bóg jest gotów dotykać naszych serc i otwierać nam oczy. Jeste­Ĺ›my tak bardzo dla Niego waĹźni, Ĺźe nigdy nie pozostawia nas samych!

Poruszony rozmową z Jezusem, Nata­nael wyzbył się swego sceptycyzmu. Za­pragnął dowiedzieć się więcej o tym, co Jezus ma do powiedzenia. Nie otrzymał jednak Ĺźadnych rad ani informacji, ale coś jeszcze lepszego - obietnicę, Ĺźe zobaczy „aniołów BoĹźych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego" (J 1,51). Jezus nie tylko interesował się Ĺźyciem Natanaela, lecz pragnął otworzyć mu oczy na tajemnice nieba. To tak jakby powiedział mu: „Tak, Bóg cię zna i ko­cha, ale Ty takĹźe Go poznasz".

Historia ta mówi nam, Ĺźe Bóg pragnie poruszać nasze serca, tak jak poruszył serce Natanaela. Chce do nas mówić, chce objawiać nam swoją miłość i chwałę. Ka­Ĺźdy z nas ma swoje własne „drzewo fi­gowe", spod którego Bóg nas pragnie przywołać, abyśmy stanęli w świetle Jego obecności. Przyjmijmy dziś Jego zaprosze­nie i pozwólmy, by otworzył nam oczy.